Over Anne

Al tijdens de coschappen van mijn studie Geneeskunde viel het mij op dat in het ziekenhuis een hoop patiënten tussen wal en schip vielen. Er kon bij hen geen diagnose gesteld worden en dus werden zij terug naar huis gestuurd zonder duidelijkheid en zonder oplossing. Heel onbevredigend vond ik dat.

Pas toen ik wetenschappelijk onderzoek ging doen, kwam ik erachter hoe groot deze groep is. Van alle lichamelijke klachten waarmee mensen naar de huisarts gaan, wordt bij ongeveer een derde geen medische oorzaak gevonden. In het ziekenhuis is dat, afhankelijk van het specialisme, zelfs de helft tot twee derde!

Naarmate ik meer tijd in het ziekenhuis doorbracht, kwam ik erachter dat veel medici een vrij beperkte, biomedische kijk op lichamelijke klachten hebben. Dat wil zeggen: ze focussen zich puur op het objectiveerbare, op het niveau van weefsels en organen en veelal enkel op hun eigen vakgebied. Geen wonder dat dit niet altijd tot een duidelijke verklaring of oplossing leidt. We zijn als mensen nu eenmaal niet los te zien van onze omgeving, van de ervaringen die we opdeden in ons leven, van onze overtuigingen, onze gevoelens. We worden beïnvloed door hoe we wonen, de mensen om ons heen, (nare) gebeurtenissen in ons verleden, hoe we er financieel voor staan, wat we eten, onze gemoedstoestand en ga zo maar door. Al die factoren kunnen dan ook van invloed zijn op hoe we ons fysiek voelen. Want alles wat we ervaren kan via ons zenuwstelsel veranderingen teweegbrengen in onze hormonen en ons immuunsysteem en op die manier uiteindelijk klachten en ziekte veroorzaken. Dit is dan ook waarom ik pleit voor een bredere blik.

Ik zeg daarmee niet dat onbegrepen of onverklaarde klachten ‘tussen de oren zitten’ of (altijd) een psychische oorzaak hebben. Maar vaak kan het onderzoeken van psychologische factoren wel aanknopingspunten bieden om lichamelijke klachten te verminderen. Ergens met andere ogen naar leren kijken of op een andere manier met klachten omgaan kan een wereld van verschil maken.